Onze woning aan de Lekdijk is meer dan 100 jaar oud bevindt zich tussen het buurtschap Waal en het dorp Langerak. In de loop van de tijd is de woning een aantal keer in adres omgenummerd: 1952 nr. 94, 1939 nr. 104, 1931 nr. 118. De eerste bewoner was Pieter van Rijswijk en woonde er tot aan zijn dood in 1928.

Langerak is een hoge heerlijkheid, die in het jaar 1330 slechts een ambachtsheerlijkheid was, waaraan Karel V in plaats van het buurtrecht, hetwelk in die tijd in gebruik was, het schepenrecht vergunde. De heerlijkheid was in het jaar 1452 in het geslacht van de Heeren van den Boetzelaer gekomen, door het huwelijk van Elburg, de erfdochter van Jan van Langerak met Rutger van den Boetzelaer, die in het jaar 1461 op het kasteel van Asperen doodgeschoten werd.

In 1841 kwam het uit nalatenschap in handen van de Heer mr. Willem Leonard Diemont, dijkgraaf van het Land van Arkel Boven en Beneden de Zouwe. Het dorp Langerak, ter onderscheiding van Willige-Langerak, veelal Langerak- bezuiden -de-Lek of Langerak-over-de-Lek genoemd, wordt soms ook wel hoewel ten onrechte Langereck gespeld. Dit dorp was weleer beroemd wegens de zalmvisserij, welke daar en in de omtrek van deze plaats met zeer veel voordeel werd gedreven. Hedendaags zijn deze voordelen op verre na zo groot niet meer.

Vele eeuwen heeft er in Langerak een groot middeleeuws kasteel gestaan, maar er is maar weinig van bekend.
Het wordt voor het eerst vermeld in de dertiende eeuw. Uit afbeeldingen, die door verschillende topografische tekenaars zijn gemaakt blijkt kasteel Langerak in de achttiende eeuw een complex te zijn geweest, dat bestond uit een omgrachte hoofdburcht, die via een eveneens omgrachte voorburcht met ommuring en torens, bereikbaar was door middel van een houten brug. In de loop van de zeventiende eeuw raakte het kasteel in verval. Omstreeks 1840 werd kasteel Langerak dan ook definitief gesloopt.